Biografie van Adri van Kampen van 30-04-1953 tot nu toe

Het begin

Op 30-04-1953 ben ik geboren aan het Verlengde Scholtenskanaal in Emmer Erfscheidenveen (Emmercompascuum).
Mijn vader, in Rotterdam geboren, was Albert van Kampen, voorman bij de vestiging van A.K.U. in Emmercompascuum en mijn moeder was Aaltje Oost. Die had vroeger bij de sokkenfabriek (Bendien) in Emmen gewerkt en later ook bij de A.K.U, waar ze elkaar hebben leren kennen. Mijn broer Alex was op de dag dat ik geboren werd ook al aanwezig, 2 jaar zelfs al..
Volgens mijn moeder was ik vroeger een heel rustig kind, ze waren mij vaak kwijt dachten ze, doch dan zat ik gewoon rustig op een slaapkamer of onder de keukentafel te spelen.Een maand of wat heb ik daar nog gewoond en toen zijn we verhuisd naar Emmermeer in Emmen.

School

De kleuterschool was mijn eerste kennismaking met de school, maar daar vond ik eigenlijk helemaal niets aan. De lagere school (O.B.S.-7) aan de Meerstraat/Lesturgeonstraat heb ik doorlopen, zonder te blijven zitten.Op de lagere school heb ik mij ook nog even van mijn sportieve kant laten zien, was 3 jaar lang verbonden aan korfbalvereniging Emmen.Aangezien mijn vader het agentschap van Het Nieuwsblad van het Noorden, Nieuws van de Dag en de Telegraaf had gekregen, evenals een verspreidingsbureau voor reclame-folders, kon ik al in de eerste klas van de lagere school beginnen om wat extra zakgeld te verdienen. Dit heb ik volgehouden tot mijn 17e levensjaar.Ook het vervolgonderwijs heb ik zonder problemen afgemaakt: eerst 4 jaar naar de M.U.L.O aan de Baander en daarna nog 2 jaar naar de H.A.V.O. aan het Allee.

Allerlei baantjes

Na mijn schooltijd moest er natuurlijk wat verdiend worden en heb diverse baantjes gehad: Eerst winkelbediende bij IJzerhandel Warringa in Emmen, Colporteur voor de Telegraaf, leerling monteur op de militaire voertuigen afdeling van de Daf-garage (DOAM), leerling loonadministratie bij Emmein Staal (Kantoormeubelfabriek). Daarna ben ik het transport ingerold, eerst bij M. Hollander in Klijndijk en daarna bij Egro in Emmen, een groente en fruithandel.

Militaire dienst
In maart 1973 moest ik voor 16 maanden in militaire dienst, opgekomen in Den Bosch bij de administratieve club, na een week werd ik aangewezen als vrijwilliger om naar Ede te gaan als Telefonist/Telexist en de laatste maand dat ik daar zat als lijnwerker, telefoons verbinden, kabels leggen en onderhoud van die hele bende. Daarna nog een maand in Harderwijk bij de contra-spionage gezeten en uiteindelijk naar Havelte bij de 47e SSVCie. Daar had ik het geluk, dat ik bij de barkeepers van de compagniesbar op de kamer lag en duurde dus niet lang, dat ik niet aan de bar zat, maar erachter stond. Dat was het begin van een hele goede tijd. Heb de bar later helemaal overgenomen en de schuld die er op zat, een paar duizend gulden, binnen paar maand weggewerkt en kon het grote verdienen beginnen. Je was nl. verplicht om alle inkopen bij de Cadi te doen, maar dat was dan tegen verkoopsprijs, zodat je niets overhield. Ik ben toen beetje bij beetje begonnen om gewoon bij de supermarkt of groothandel in te kopen, dan had je bijvoorbeeld in plaats van 2 suikerklontjes voor een kwartje, 224 klontjes voor Fl. 1,79 Zo kon je een boel geld verdienen. Mijn leidinggevende was een sergeant, die wist wel hoe ik de boel regelde en wist ook gelijkertijd te vertellen, dat dat officieel niet zo mocht, dus heeft hij mij overgedragen aan de bataljonscommandant, een kolonel, die daar niet zo'n probleem mee had. Alleen als ik gepakt zou worden, zou hij nergens van afweten. Geen probleem voor mij dus. Net voor dat ik afzwaaide uit Havelte, de hele bar afgebroken en er een nieuwe voor besteld, incl. biertaps en complete keuken erbij. 3 maand nadat ik uit dienst was kreeg ik nog uitnodiging vanuit Den Haag om de bar officieel te openen, maar toen zat ik jammer genoeg in Italië

In het transport
Na mijn diensttijd eerst een poosje niets gedaan: Normaliter had de Egro mij weer terug moeten nemen, doch ik had het wel gezien daar en ook vanuit de Egro was er weinig animo om mij weer aan te nemen. Op een gegeven moment belde mijn broer Alex mij, of ik misschien belang had om bij een bedrijf te gaan werken dat niks anders deed als naar Italië te rijden. Men had hem gebeld, of hij “de van Kampen” was, die al naar Turkije was geweest en meerdere malen naar Joegoslavië. Hij had geantwoord, dat niet hij dat was, maar zijn jongere broer, ik dus, aangezien hij op dat moment vast werk had bij v/d Graaf in Coevorden.
Bij dit bedrijf, I.T.S. Peize heb ik veertien maanden gewerkt en ben op staande voet ontslagen (met wederzijds goedvinden) omdat ik niet telkens naar Midden-Oosten wou rijden.

Getrouwd en wel 

Tijdens mijn carriere bij I.T.S.  ben ik nog wel even in het huwelijksbootje gestapt met een jeugdvriendin, Wia Schuiling, maar dat heeft niet eeuwig geduurd, 'slechts' 24 jaar en 10 maanden.  Het leek allemaal wel mooi te gaan, maar nadat ik bij Wagenborg (zie verderop) kwam te werken, was ik ook plotseling zomaar door de week een paar avonden thuis en dat ging natuurlijk niet helemaal goed, als je samen gewend bent, dat je eens in de week of eens in de paar weken een keer thuis komt. Dan zie je te veel. Ook dat je vrouw 'savonds mooi aan de zwier gaat en zij onze dochter dan bij de buren liet slapen, omdat ze nog ergens heen moest en dan pas smorgens weer terug was. Ze scheen het bij anderen in bed mooier te vinden dan bij mij en zelfs een keer met haar eigen neef had liggen te krikken. Dit kreeg ik natuurlijk pas als laatste te horen, maar toen heb ik besloten om er maar mee te stoppen. Nadat wij uit elkaar waren, heeft zij onze dochter pardoes op straat gezet op aandrang van haar vriend Frans Bijkerk uit Emmen. Ze zijn nog steeds bij elkaar, af en toe vindt Frans het nodig om mijn dochter in elkaar te slaan. (Zie: Chantal van Kampen)

Wolbers Transport

Na mijn dienstverband bij I.T.S. Peize heb ik nog een half jaar op steun gestaan en ben toen bij Wolbers Transport in Barger-Oosterveld begonnen. Ik werd op een gegeven moment gebeld door mijn vrouw, dat er een zekere Bennie Wolbers had gebeld uit Barger Oosterveld, of ik even langs wou komen voor een sollicitatiegesprek. Ik had al een idee welke Bennie dat moest zijn, maar kende dat bedrijf eigenlijk alleen van oude Magirussen, met tankwagens waar men dierlijk bloed mee vervoerde en van wat Magirus en Henschel zandkippers, dus mijn animo was niet zo heel erg groot om daar heen te gaan. Maar tijdens het gesprek, bleek dat ze ook 2 nieuwe Scania's hadden met bogie-lift en Rubson-drive, die men gekocht had voor de aardappelcampagnes. Een van de chauffeurs die op zo'n nieuwe Scania reed, wou er niet mee de grens over en dus was men op zoek naar iemand die dat wel wilde en ook ervaring had met grensdocumenten en ook beetje bekend was in het buitenland. Dus eigenlijk voor beide partijen een win-win situatie. Alleen die aardappelcampagnes daar was ik niet zo kapot van..Je was aan de ene kant blij als het begon, maar nog veel blijer als het weer afgelopen was. Was trouwens goed verdienen in zon'n aardappelcampagne, ook hele lange dagen en weken, maar dat was geen probleem. Heb daar diverse soorten werk gedaan en ook door heel Europa heen. Uiteindelijk heb ik het daar 13 jaar vol gehouden. Wolbers was destijds een samenwerkingsverband aangegaan met Jager Holland (groenteboeren) Wolbers Transport werd opgeheven en W.T.G. kwam er voor in de plaats (Wolbers Transport Groep) en de laatste paar jaar reed ik dus ook een paar keer in de week met een lading groente naar Duitsland en Denemarken. Toen de Berlijnse Muur viel, was Jager Holland de eerste die met groenterijden naar Oost-Duitsland begon, maar dat heb ik dus niet meegemaakt  totdat Bennie Wolbers er uit gewerkt werd en ik er ook maar mee gestopt ben. In mijn gedachtengang werkte ik voor Bennie Wolbers en niet voor Jager Holland en als mijn baas er dan niet meer is, heb ik daar verder ook niets meer te zoeken.

Blanken

Tijdens mijn dienstverband bij Wolbers, ben ik ook de trotse vader geworden van mijn 3 kinderen: Marcel, Pascal en Chantal. Een week vakantie genomen en ben toen bij Blanken in Emmen begonnen als internationaal chauffeur, voornamelijk met stukgoed van Duitsland naar Frankrijk. Het laatste jaar reden we met een stuk of wat auto's alleen nog maar naar Polen voor Raben Winterswijk. was best mooie tijd daar. Op een gegeven moment werd ik zondags door Eit Blanken zelf gebeld, dat ik maandagmorgen niet op tijd weg hoefde, omdat we dan eerst een vergadering hadden samen met de financiele club van NOB. Stond me eigenlijk niet aan, want dat zou mijn hele planning in de war gooien, maar ja, moest maar, Die bewuste maandagmorgen kregen we te horen, dat het slecht ging met de buitenlandtak van Blanken, dat we te duur waren en meer van dat soort kreten, dus kwamen we op non-actief te staan, wel doorbetaald trouwens. Aangezien ik de bui al zag hangen, 'smorgens voor de meeting eerst even naar de dokter geweest en die verklaarde mij overspannen, zodat ik ook nog elke week 15 overuren betaald kreeg, omdat ik de afgelopen tijd structureel meer dan 15 overuren gemaakt had. Een week later kwamen we voor het gerecht in Emmen, doch de rechter was het niet met de NOB en Blanken eens en we moesten nog maar een keer weer komen. De rechter was trouwens een studiegenoot van onze advocaat van het FNV, Paul Bosch en die zei al van tevoren dat we wel goed zaten en het wel eens een lange tijd kon duren voordat de uitspraak kwam. In totaal heeft het bijna een half jaar geduurd. Als ik bij het GAK kwam (nu UWV) op ziekencontrole, was men helemaal niet nieuwsgierig hoe het met mij ging maar veel nieuwsgieriger hoe het met de zaak Blanken ging, Als ik dan zei, dat de volgende zitting over 2 maand was, hoefde ik ook pas die week daarna weer te verschijnen bij het GAK. Overigens, nadat het voor de eerste keer in de krant kwam, dat Blanken ons op non-actief had gezet, werd ik direct daags erna al gebeld door Frits Noorman van Teletrans, dat ik zo gauw ik bericht had, dat ik definitief ontslag had, ik direct bij hem moest beginnen

TeleTrans 

Toen de boel bij Blanken uiteindelijk definitief op de fles ging, ben ik begonnen bij TeleTrans in Emmen, als chauffeur speciaal transport, heel veel voor US-Army gereden, met tanks en allerlei voertuigen, veel voor Holvrieka met biertanks gereden, maar ook heel veel voor Caterpillar België naar Spanje, Frankrijk en Italië. Helaas liep TeleTrans een contract mis, wat hem overigens wel al beloofd was, maar op het laatste moment door v/d Vlist werd weggekaapt. Er waren al allerlei voertuigen en opleggers bij gekocht, alleen hadden we daar geen genoeg werk voor, dus werd TeleTrans uiteindelijk failliet verklaard en werd het verkocht aan Winder in Limmen.

Winder/Kramer
Winder Limmen was echter een binnenland-bedrijf en die snapten het niet helemaal hoe het werkte bij buitenland-transporten, konden ook niet door één deur heen met de vorige eigenaar Frits Noorman, omdat de chauffeurs die in het TeleTrans-werk zaten, slecht betaald werden, dus die verkochten de hele boel maar weer aan het toenmalige Kramer uit Schoonebeek, wat later Wagenborg Nedlift werd. Zo waren ze in een klap van het "gezeik" van Frits af... Maar Frits had dus wel gelijk.

Wagenborg Nedlift
Hier begonnen als chauffeur, in hetzelfde werk als TeleTrans, doch later werd al dat werk afgestoten en reed ik hoofdzakelijk nog mee met boortorenverhuizingen.
Later was ik verantwoordelijk voor het complete logistieke gebeuren bij boortorenverhuizingen, evenals voor de vergunning-aanvragen en voor de tachografen en rijtijdenwetten. Men zegt wel eens, met boeven vang je boeven..In deze periode ben ik ook gescheiden en heb ik Coby Broeksema leren kennen, waar ik later een relatie mee ben begonnen. Maar is helaas al overleden. Vanaf 2008 enkele grote gasbuizen-projecten in Oost-Duitsland gehad, waar ik mijn energie helemaal in kwijt kon als operationeel projectleider. Nadat deze projecten weer waren afgelopen, begon ik weer met vergunningen en tachografen en boortorenverhuizingen.

G. v/d Veen

Ook nog even een ritje tussendoor gedaan, samen met Janine Tuitel, ex-collega destijds, bij Kramer cq Wagenborg Nedlift, maar we bleven elkaar zien. Was een rit voor Gerrie v/d Veen naar Italië, weer geladen in Frankrijk, omgebakt in Roosendaal en weer naar Veendam. Gerrie is helaas al overleden, was vroeger een collega van mij en later werd hij eigen rijder voor Heijnen in Roosendaal. Was een mooie rit trouwens, samen op de auto.

Lubbers
Eind 2015 en begin 2016 waren we alweer bezig met de voorbereidingen van een nieuw buizenproject in Zuid Duitsland, doch dat werd niet meer uitgevoerd door Wagenborg, maar door Lubbers in Schoonebeek, aangezien de transportafdeling van Nedlift op 1 juli 2016 overgenomen werd door Lubbers.
De eerste paar maanden bij Lubbers heb ik mijzelf maar een beetje bezig gehouden met vergunningen, administratie op orde maken voor komende buizenprojecten en met boortorenverhuizingen. Buiten de boortorenverhuizingen om, wist niemand waar ik was en of ik aanwezig was. Ik was ingedeeld bij de projecten en als er niets was, moest ik mijzelf maar bezig zien te houden. In mei 2017 eindelijk naar zuid Duitsland voor een buizenproject en daar een paar maand gezeten. Eens in de drie weken kwam ik thuis. Daarna nog een gasbuizenproject in Oost-Duitsland gedaan, verdubbeling van de OPAL gasleiding die we het eerst hadden gedaan in 2008. Deze begon eind 2017 en duurde tot eind juni 2018.In 2019 nog paar kleine projectjes gedaan en in augustus begonnen met een project in Tsjechië. Aangezien we hier vrijdags altijd rond de middag klaar waren, ging ik vanaf hier wel elke week naar huis.

A3-Logistics
Op 1 september 2019 had ik de A.O.W. gerechtigde leeftijd bereikt, doch ik had mijzelf al ingeschreven als zelfstandig ondernemer onder de naam A3-Logistics, dus werk ging gewoon door.In februari/maart 2020 laatste project gedaan in Tsjechië en toen begon een lange tijd van niets doen, wegens het niet doorgaan van projecten vanwege Corona tot en met: 16-10-2020
Begin januari 2021 weer aan het werk geweest bij een pijplijn-project in Denemarken. Dit project duurde van januari tot 8 mei 2021, waarbij wij van oost naar west 34 locaties hebben bevoorraad.
In augustus 2021 zou het de bedoeling zijn, dat we weer met een buizenproject zouden starten in Tsjechië, doch in september nog steeds niks gehoord, dus denk dat de Tsjechische concurrenten er mee aan de haal zijn gegaan.

Bolk
Daarna nog een  keer als begeleider/stuurman mee geweest voor Bolk uit Almelo. Ook nog enkele keren voor Bolk opgetreden als Truckpusher bij een boortorenverhuizing in Nederland.

Nadat de oorlog in Ukraine uitbrak, helemaal niets officieels meer gedaan en per 1-1-2024 maar een eind gemaakt aan A3-Logistics. Normaal werk was er niet meer voor mij. Nog wel een paar keer benaderd geweest of ik even iets wou doen, koerierswerk of begeleidingswerk of taxiwerk,  maar de desbetreffende opdrachtgevers dachten dat ik bijna voor niets wel iets wou doen, dus niet.
Ben momenteel met heel andere plannen bezig, maar daarover meer, als dat allemaal gelukt is.